«Έκανα το πρώτο μου ταξίδι στην Ελλάδα στα 1947 και το τελευταίο το φθινόπωρο του 1966. Η τελευταία εικόνα μου: ένα νησί του Αιγαίου, άδεντρο, μ’ ένα μοναδικό χωριό· τοπίο απογυμνωμένο με τη μιζέρια και την ομορφιά συναρμοσμένες σαν δυό πλαγιές του ίδιου λόφου. Μιζέρια και ομορφιά. Σύζευξη των αντιθέτων, όπως η φράση του Ηράκλειτου που τα κυκλαδίτικα τοπία δεν παύουν να τη συλλαβίζουν μέσα στο φως τους: “Αρμονίη κόσμου παλίντροπος”. Αν η εικόνα αυτού του χαμένου νησιού παραμένει μέσα μου τόσο έντονη, είναι ίσως επειδή στάθηκε η τελευταία. Ωστόσο, κοιτώντας απ’ την απόσταση του χρόνου, συνειδητοποιώ μέχρι ποιού σημείου μπλέκονται μέσα στη μνήμη μου οι αναμνήσεις σαν σε παιχνίδι αινιγματικό. Γιατί τάχα ορισμένες τους, τόσο ανώνυμες φαινομενικά, παραμένουν επίμονες λες κι ήθελαν να υπογραμμίσουν ένα μήνυμα που το νόημά του δεν καταφέρνω ακόμα να συλλάβω; […]
Σε αντίθεση προς τους μύθους, η ελληνική ιστορία, λογοτεχνία και φιλοσοφία δε μου πρόσφεραν παρά μια σειρά από απατηλές εικόνες, συμβατικές αλλά απίστευτα έμμονες αφού, για πολλούς, εξακολουθούν να σημαίνουν Ελλάδα. Ήσαν εικόνες μιας χώρας από ερείπια, κολώνες, σωριασμένες προσόψεις και τάφους ξεκοιλιασμένους πάνω στη χλόη των δασών. Ανθρώπινα όντα κοσμούσαν συχνά αυτά τα ερείπια, αλλά είχαν την ακινησία του μαρμάρου· ντυμένα με άσπρους χιτώνες, κοίταζαν τη θάλασσα ή τον ουρανό, σε στάσεις ιερατικές, λες κι ο χρόνος, η ιστορία, η διάρκεια στην Ελλάδα να υπήρξαν απλώς μια μακρόχρονη ακινητοποιημένη ενατένιση. […]
Ακριβώς, λοιπόν, η ουσία των όσων έμαθα στο πρώτο μου ταξίδι είναι πως η Ελλάδα εξακολουθούσε να υπάρχει. Υπήρχαν πράγματι εδώ κι εκεί ερείπια (δύσκολο και συχνά αδύνατο να τα προσεγγίσεις) αλλά κυρίως υπήρχε και ένα τόπος που λεγόταν ακόμη Ελλάδα και κατοικούνταν από Έλληνες. Κι αυτοί μάλιστα οι Έλληνες, το 1947, ήσαν παγιδευμένοι μέσα στον πολιτικό στρόβιλο, στην καρδιά του εμφυλίου πολέμου. Στην Αθήνα δεν πολυμύριζε πόλεμο -είχε πια επιβληθεί μια ειρήνη- αλλά έφτανε να φύγεις απ’ την πόλη, κυρίως προς τις βόρειες περιοχές, για να δεις παντού την παρουσία του. […]»
(από την εισαγωγή του Ζακ Λακαριέρ «Το Ελληνικό Καλοκαίρι»)
Η Μικρή Άρκτος, στο πλαίσιο των καλλιτεχνικών της δράσεων στα εικαστικά δρώμενα και σε συνεργασία με την Ίριδα Κρητικού, έχει αναλάβει την καλλιτεχνική διεύθυνση της IANOS Αίθουσα Τέχνης: στον πρώτο όροφο του βιβλιοπωλείου της Οδού Σταδίου, από την περίοδο 2012/13, η νέα ΙANOS Αίθουσα Τέχνης παρουσιάζει θεματικά αφιερώματα και ατομικές εκθέσεις με κυρίαρχη αφετηρία την άμεση ή έμμεση αναφορά στο πολυσχιδές, συναρπαστικό σύμπαν του βιβλίου. Οι προγραμματιζόμενες εκθέσεις συνομιλούν με παράλληλες δράσεις στον υπόλοιπο χώρο του βιβλιοπωλείου (διαλέξεις, μουσικά, θεατρικά και άλλα αφιερώματα) καθώς και με βιβλιοφιλικά αφιερώματα αντίστοιχης θεματικής.
Το επόμενο εικαστικό αφιέρωμα που εγκαινιάζεται στον Ιανό στις 17/7, αποτελεί τη μεγάλη θερινή έκθεση της ΙΑΝΟΣ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΕΧΝΗΣ και αντλεί την αφετηρία του από το βιβλίο «Το Ελληνικό Καλοκαίρι» του γνωστού γάλλου φιλέλληνα Jacques Lacarrière. Με βαθιά γνώση της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας και της νεότερης ιστορίας, με αγαπημένους προορισμούς και μακρόχρονο τόπο κατοικίας την Ύδρα και την Πάτμο, αλλά ταξιδεύοντας και αγαπώντας την Ελλάδα στο σύνολό της, από την Πελοπόννησο και την Κρήτη ως το Άγιον Όρος και τη χερσόνησο του Άθω, ο συγγραφέας έθεσε στο φως κάθε μικρό, λιτό και ελληνικό θραύσμα του παρελθόντος ή του παρόντος που η αισθητική του εξακολουθεί ως σήμερα να συμπυκνώνει ιδανικά αυτό που σημαίνει, αυτό που θα έπρεπε να σημαίνει την αισθητική της ελληνικότητας.
Μια χρονιά γεμάτη αναγνώριση και τιμητικές προσκλήσεις είναι το 2012 για την Ελένη Καραΐνδρου. Μετά την επιτυχία της στο Théâtre de la Ville του Παρισιού τον Ιούνιο με τη συμμετοχή της στη δραματοποιημένη παρουσίαση του σεναρίου «Η σκόνη του χρόνου», βρέθηκε ξανά στο Παρίσι πριν λίγες μέρες ως μέλος Κριτικής Επιτροπής για το Βραβείο Καλύτερης …
ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ JACQUES LACARRIERE
Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Μικρή Άρκτος
Επιμέλεια: Ίρις Κρητικού
Εγκαίνια: Τετάρτη 17 Ιουλίου 2013, 20:00
Συμμετέχουν οι εξής καλλιτέχνες:
Χριστίνα Ακτίδη, Στέλιος Αλεξάκης, Ανδρέας Γεωργιάδης,
Άννα Γρηγόρα, Σοφία Δατσέρη, Τάνια Δημητρακοπούλου, Ειρήνη Ηλιοπούλου, Μηνάς Καμπιτάκης, Κωνσταντίνος Καπετανόπουλος, Νίκος Κόνιαρης, Ανδρέας Κοντέλλης, Ένη Κούκουλα, Βασίλης Λιαούρης, Τίμος Μπατινάκης, Παναγιώτης Μπελντέκος, Άννα Μπίλη, Γιώργος Μπουκής, Κώστας Παππάς, Αντώνης Πατεράκης,
Γιώργος Σαλταφέρος, Γιώργος Σαμψωνίδης, Κώστας Σιαφάκας, Έφη Σούτογλου, Μαρίνα Στελλάτου, Νίκος Στεφάνου, Βιργινία Φιλιππούση, Γιώργος Χαδούλης.
«Έκανα το πρώτο μου ταξίδι στην Ελλάδα στα 1947 και το τελευταίο το φθινόπωρο του 1966. Η τελευταία εικόνα μου: ένα νησί του Αιγαίου, άδεντρο, μ’ ένα μοναδικό χωριό· τοπίο απογυμνωμένο με τη μιζέρια και την ομορφιά συναρμοσμένες σαν δυό πλαγιές του ίδιου λόφου. Μιζέρια και ομορφιά. Σύζευξη των αντιθέτων, όπως η φράση του Ηράκλειτου που τα κυκλαδίτικα τοπία δεν παύουν να τη συλλαβίζουν μέσα στο φως τους: “Αρμονίη κόσμου παλίντροπος”. Αν η εικόνα αυτού του χαμένου νησιού παραμένει μέσα μου τόσο έντονη, είναι ίσως επειδή στάθηκε η τελευταία. Ωστόσο, κοιτώντας απ’ την απόσταση του χρόνου, συνειδητοποιώ μέχρι ποιού σημείου μπλέκονται μέσα στη μνήμη μου οι αναμνήσεις σαν σε παιχνίδι αινιγματικό. Γιατί τάχα ορισμένες τους, τόσο ανώνυμες φαινομενικά, παραμένουν επίμονες λες κι ήθελαν να υπογραμμίσουν ένα μήνυμα που το νόημά του δεν καταφέρνω ακόμα να συλλάβω; […]
Σε αντίθεση προς τους μύθους, η ελληνική ιστορία, λογοτεχνία και φιλοσοφία δε μου πρόσφεραν παρά μια σειρά από απατηλές εικόνες, συμβατικές αλλά απίστευτα έμμονες αφού, για πολλούς, εξακολουθούν να σημαίνουν Ελλάδα. Ήσαν εικόνες μιας χώρας από ερείπια, κολώνες, σωριασμένες προσόψεις και τάφους ξεκοιλιασμένους πάνω στη χλόη των δασών. Ανθρώπινα όντα κοσμούσαν συχνά αυτά τα ερείπια, αλλά είχαν την ακινησία του μαρμάρου· ντυμένα με άσπρους χιτώνες, κοίταζαν τη θάλασσα ή τον ουρανό, σε στάσεις ιερατικές, λες κι ο χρόνος, η ιστορία, η διάρκεια στην Ελλάδα να υπήρξαν απλώς μια μακρόχρονη ακινητοποιημένη ενατένιση. […]
Ακριβώς, λοιπόν, η ουσία των όσων έμαθα στο πρώτο μου ταξίδι είναι πως η Ελλάδα εξακολουθούσε να υπάρχει. Υπήρχαν πράγματι εδώ κι εκεί ερείπια (δύσκολο και συχνά αδύνατο να τα προσεγγίσεις) αλλά κυρίως υπήρχε και ένα τόπος που λεγόταν ακόμη Ελλάδα και κατοικούνταν από Έλληνες. Κι αυτοί μάλιστα οι Έλληνες, το 1947, ήσαν παγιδευμένοι μέσα στον πολιτικό στρόβιλο, στην καρδιά του εμφυλίου πολέμου. Στην Αθήνα δεν πολυμύριζε πόλεμο -είχε πια επιβληθεί μια ειρήνη- αλλά έφτανε να φύγεις απ’ την πόλη, κυρίως προς τις βόρειες περιοχές, για να δεις παντού την παρουσία του. […]»
(από την εισαγωγή του Ζακ Λακαριέρ «Το Ελληνικό Καλοκαίρι»)
Η Μικρή Άρκτος, στο πλαίσιο των καλλιτεχνικών της δράσεων στα εικαστικά δρώμενα και σε συνεργασία με την Ίριδα Κρητικού, έχει αναλάβει την καλλιτεχνική διεύθυνση της IANOS Αίθουσα Τέχνης: στον πρώτο όροφο του βιβλιοπωλείου της Οδού Σταδίου, από την περίοδο 2012/13, η νέα ΙANOS Αίθουσα Τέχνης παρουσιάζει θεματικά αφιερώματα και ατομικές εκθέσεις με κυρίαρχη αφετηρία την άμεση ή έμμεση αναφορά στο πολυσχιδές, συναρπαστικό σύμπαν του βιβλίου. Οι προγραμματιζόμενες εκθέσεις συνομιλούν με παράλληλες δράσεις στον υπόλοιπο χώρο του βιβλιοπωλείου (διαλέξεις, μουσικά, θεατρικά και άλλα αφιερώματα) καθώς και με βιβλιοφιλικά αφιερώματα αντίστοιχης θεματικής.
Το επόμενο εικαστικό αφιέρωμα που εγκαινιάζεται στον Ιανό στις 17/7, αποτελεί τη μεγάλη θερινή έκθεση της ΙΑΝΟΣ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΕΧΝΗΣ και αντλεί την αφετηρία του από το βιβλίο «Το Ελληνικό Καλοκαίρι» του γνωστού γάλλου φιλέλληνα Jacques Lacarrière. Με βαθιά γνώση της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας και της νεότερης ιστορίας, με αγαπημένους προορισμούς και μακρόχρονο τόπο κατοικίας την Ύδρα και την Πάτμο, αλλά ταξιδεύοντας και αγαπώντας την Ελλάδα στο σύνολό της, από την Πελοπόννησο και την Κρήτη ως το Άγιον Όρος και τη χερσόνησο του Άθω, ο συγγραφέας έθεσε στο φως κάθε μικρό, λιτό και ελληνικό θραύσμα του παρελθόντος ή του παρόντος που η αισθητική του εξακολουθεί ως σήμερα να συμπυκνώνει ιδανικά αυτό που σημαίνει, αυτό που θα έπρεπε να σημαίνει την αισθητική της ελληνικότητας.
Εγκαίνια: Τετάρτη 17 Ιουλίου 2013, 20:00
Διάρκεια: 17 Ιουλίου – 28 Σεπτεμβρίου 2013
IANOS ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΕΧΝΗΣ, Σταδίου 24, 210-3217917, www.ianos.gr
Ώρες λειτουργίας: Δευ – Παρ: 10:00 – 20:00, Σαβ: 10:00-18:00
Related Posts
Παρασκευή 16 Ιουνίου, 21.30 στη Ρότα Art Coffee Community
Μουσική Παράσταση «Καρδιά Μισή» με τον συνθέτη Χρίστο Θεοδώρου και τις εξαιρετικές ερμηνεύτριες Βικτωρία Ταγκούλη και Πολυξένη Καρακογλου
Τετάρτη 5 Ιουνίου στις 19:30 στο Booktalks
Παρουσίαση του δοκίμιου του Κώστα Κουτσουρέλη “Η τέχνη που αυτοκτονεί, Για το αδιέξοδο της ποίησης του καιρού μας”.
Πέμπτη 6 Απριλίου στις 20:00 στην Πινακοθήκη Βογιατζόγλου
Παρουσίαση του βιβλίου πεζογραφίας του Φώτη Βλαστού «Η ανατομία του κύματος»
Η διεθνής Ελένη Καραΐνδρου
Μια χρονιά γεμάτη αναγνώριση και τιμητικές προσκλήσεις είναι το 2012 για την Ελένη Καραΐνδρου. Μετά την επιτυχία της στο Théâtre de la Ville του Παρισιού τον Ιούνιο με τη συμμετοχή της στη δραματοποιημένη παρουσίαση του σεναρίου «Η σκόνη του χρόνου», βρέθηκε ξανά στο Παρίσι πριν λίγες μέρες ως μέλος Κριτικής Επιτροπής για το Βραβείο Καλύτερης …