Ο δρόμος μέχρι το περίπτερο

Εδώ
τhe evil eye is working overtime
λυπάμαι που το γράφω αλλά
το φως το καταντήσαμε
την τέλεια —για το τίποτε— κρυψώνα
—τι άλλο θέλεις να σου πω—

εχθές το βράδυ στο μετρό
αγγίζονταν χιλιάδες σώματα
κι ούτε ενα τσαφ για τα προσχήματα
ούτε ένα τόσο δα ηλεκτρόνιο
κάτι
ν’ ανατριχιάσει τα χαμένα βλέμματα
μήπως και δούμε την Ιθάκη ολόγυμνη
κάτω από τα ταγιέρ
και τα πουκάμισα

*

Η τραγωδία του τόπου μου
Αν εξαιρέσεις βέβαια τους σεισμούς
όλοι οι υπόλοιποι  -ισμοί
μας πούλησαν κατάμουτρα
Καλέ μου λόρδε Βύρωνα,
τσάμπα τη λούστηκες την έξοδο
τσάμπα την άναψες την έξοδο
ο πυρετός σου σήμερα
υπάρχει – δεν υπάρχει στα συγγράμματα
του ’ χουν κοτσάρει κάτι ελεεινά μικρόβια
ενώ ήταν σκέτη λεβεντιά
οχτώ μποφόρ Χριστός
κι ακόμα τόσα

Τότε – χαμένα μες στις καλαμιές
τώρα — χαμένα στα σκυλάδικα

Ο δρόμος μέχρι το περίπτερο, η τέταρτη ποιητική συλλογή του Γιάννη Στίγκα και πρώτη του εκδοτική συνεργασία με τη Μικρή Άρκτο, περιλαμβάνει τρία ποιήματα: Με τον τρόπο του Γ.Σ., Ο δρόμος μέχρι το περίπτερο και το έτσι μου το Αγχέμαχο. Παρότι  πρόκειται για μια ολιγοσέλιδη ποιητική συλλογή ο δρόμος μέχρι το περίπτερο, διατηρεί  και αναδεικνύει όλα τα στοιχεία του ειδικού βάρους και της σημασίας του: δραματική ένταση, δυνατή ποιητική σύνθεση, ιστορική και πολιτική αναφορά,  προσωπική γραφή.  Όλα αυτά τα στοιχεία, μάχιμα όπλα της ποίησης  του Γ. Στίγκα επιστρατεύονται στον διάλογο που αναπτύσσει ο ποιητής με τον Κόσμο κι έτσι αναπτύσσεται ένας ποιητικός λόγος σύγχρονος, πολιτικός, στοχαστικός και ριζοσπαστικός,  απόλυτα σημερινός.

Ο Γιάννης Στίγκας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977. Σπούδασε ιατρική. Το 2004 κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Η αλητεία του αίματος. Ακολούθησαν οι ποιητικές συλλογές: Η όραση θ’ αρχίσει ξανά, (2006,  Κέδρος) και Ισόπαλο τραύμα (2009, Κέδρος). Ο δρόμος μέχρι το περίπτερο είναι η τέταρτη ποιητική του συλλογή.

Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, γερμανικά, αγγλικά, βουλγάρικα και σέρβικα.

ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Γιάννης Τζανετάκης “Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι: 100 χρόνια «Σύννεφο με παντελόνια»” Andro